achter de wolken schijnt de zon

Het is verschrikkelijk. Ik heb een enorme blunder begaan. Alles leek supergoed te gaan en mijn bodemschermen leken deze week wel af te komen. We hadden (de werklui dan) hard gewerkt van de week.
Woensdag kwam echter de principel investigator, de aannemer, de ontwerper en nog wat hoge heren van hier langs. Het gevolg was dat Anando en ik voor 2 dagen chagrijnig waren.
We hebben namelijk het ontwerp verkeerd begrepen, hoe geen idee, waardoor alle schermen op 5 meter PWD zijn gezet i.p.v. 3.5 m PWD. Alle schermen zijn dus 1.5 meter te hoog geplaatst. Waardoor mijn twijfels dus terecht waren die dingen gaan dus in deze staat verkeerd werken en de erosie zal enorm toenemen. Kortom een behoorlijke baal dag.
Omdat de waterlijn op 5 meter zit en we de vanes op de 5 meter contourlijn moesten plaatsen heb ik laten graven tot 5 meter. Ik dacht dat dieper ook niet kon i.v.m. waterniveau. In het ontwerp was de waterlijn op 3.5 m getekend wat mijn misinterpretatie dus vergroot heeft.
Kortom nu gaan we met graven, plakken en knippen van bodemschermen proberen het probleem op te lossen. Een constructie bouwen leek zo simpel maar ja je moet echt op alles heel goed letten ook op wat simpel leek. Wij waren te veel op horizontale vlak gefocust want dat was al lastig zat. Misschien/hopelijk ben ik er wijzer van geworden.
Voor de rest is het leven hier nog steeds hartstikke interessant. Van de week bij de kapper geweest. Gewoon in de buitenlucht waardoor de haren van het te korte om mij heen gewikkelde doek op mijn broek vlogen. Eerst lekker kort geknipt incl. hoofdmassage. Knippen deden ze met een keukenschaar die we in nederland in de schuur leggen want daar wil je niks meer mee knippen maar is nog net te bruikbaar om de schaar weg te gooien. Knippen was helemaal niet onaardig. Daarna werd ik uitgebreid geschoren en werd speciaal voor mij de aftershave voor speciale gelegenheden uit het kastje gehaald en werd ik rijkelijk overgoten.
Mijn neusharen werden ook bij geknipt. Waarna weer een hoofdmassage begon. (niet echt zachtzinnig) waarschijnlijk om de tijd te rekken dat ik daar zat. Het kostte me 30 taka wat omgerekend 40 eurocent is. Daar pakt onze kapster de schaar nog niet eens voor beet laat staan dat ze mijn neusharen bijwerkt.
Verder weer veel mensen ontmoet die of engels willen praten of gewoon vrienden willen worden met een blanke. Ook bij een NGO die aan microcredits doet, hot item in de wereld, dus vond ik wel interessant en zeer nobel van die jongen tot bleek dat ze 20% rente vragen waarvan 10% profit/winst. Niet echt nobel meer dat heb ik hem ook verteld en nu willen ze de rente verlagen naar 18%. Geweldig!!! De boeren lenen gemiddeld iets van 10000 taka dus 125 euro. Niet echt een bedrag waar we van wakker liggen.
Het engelse echtpaar is vertrokken uit Tangail, waardoor ik mijn gesprekspartners mis. Ik heb ze wel moeten beloven het children’s home nogmaals te bezoeken want de kinderen vroegen steeds naar me. Wat wel weer heel ego strelend is. De guesthouse mensen zijn ook al gek op me en ben uitgenodigt om bij ze thuis te eten. Al koken ze in het guesthouse ook al voor me willen ze het thuis ook doen.
Ook in het dorp lunch bij abbu siddik gehad; rijst met ‘dal’ en ei, wat ze hier als ontbijt,lunch en avondeten eten. Waarbij ontbijt en avondeten met kip en/of vis. Dag in dag uit. Maar het was hartstikke lekker. Toch om het drie keer per dag en dag in dag uit te eten lijkt me wle wat saai worden.
Gisteren weer teruggekomen uit tangail. Het was een hele stoffige, hete en vermoeiende busreis waarbij de auto’s in rijen van drie gaan staan waardoor tegen verkeer er weer niet meer langs kan en de chaos en file super groot wordt, weer een uur vast gestaan. De politie kan niet eens in de beurt komen om wat te veranderen aan de situatie.. Ik zat in de bus net achter de chauffeur dus kon de tegenmoet komende bussen bij de gevaarlijke inhaal acties behoorlijk dicht zien naderen (niet goed voor je hart). Op deze plek had ik lekker veel been ruimte maar als nadeel de brandende zon op mijn koppie. Ramen staan bij deze bussen altijd open en bij hard remmen schuiven ze automatisch dicht al dan niet open. Gebeurt vaak. Ik ben dus weer behoorlijk rood/bruin. Deze keer de bus zelf gevonden/ laten aanwijzen. Wat in deze richting wel te doen is omgekeerd niet want dan zitten 3 bushelpers te trekken aan je om je in hun bus te krijgen (letterlijk te trekken aan je armen). Ik moest eruit op een druk kruispunt (net ervoor maar de bus reed veel te hard om er uit te springen naar mijn idee) dus uiteindelijk sprong ik bijna midden op het kruispunt er uit. (busrit 2 uur kost 80 eurocent) Toen in de volgende microbus waar ik bijna niet door de deur kan met mijn bagage en vooral lengte. Dan is de bus ook stampend vol waardoor na veel passen en meten en opschuiven etc. ik badend in het zweet lekker klef tegen de andere gasten aan kan zitten met mijn mega tas op schoot. Ontzettend comfortabel. Gelukkig is het zo’n klein stukje dat als ik net zit ik alweer er uit moet. Deze bus kost 4 taka 5 cent. Dan pak ik de riksja voor 12 cent naar het civic. Ik kwam erg laat aan snel gedouchet (lekker koud water (geen warm available)) toen in mijn enige schone t-shirt naar de dutchclub lekker pizza gegeten. En veel water gedronken. Toen had jos het idee om effe naar de latinparty in de britisch high commision club te gaan (is wel mijn standaard). De riksjadrivers beweren altijd de bestemming te weten maar eerst reed hij de verkeerde kant op (nordic club) en daarna veel te ver door. Heel gulshan en baradhara gezien. Hij wist niet waar het was. Ik ook niet. Uiteindelijk gevonden. Echt een mega club super mooi maar geen feestganger te bekennen. Na het inleveren pasje uitgebreide wapencontrole naar binnen met button. Daar gevraagd bleek de party gecancelled. Dus bij de group engelsen aangesloten, veel bangla geleerd van een gestoorde engelsman en leuke muziek gehoord (dutchclub draait alleen abba en dido die beide stotteren (plaat blijft hangen, slechte illegale cd’s incombinatie met het stof hier)
Die engelsen nodigden ons uit mee te gaan naar de night club. We gingen met een mega jeep waar de vrouw na veel gedronken te hebben (het zijn immers engelsen) gewoon achter het stuur kruipt. Alleen buitenlanders mogen in bangladesh alcohol drinken dus een blaastest kun je niet verwachten en in het verkeer hier valt het zeker niet op. Niemand kan rijden.
In de nachtclub was niks te beleven dus proberen bij de internationale club binnen te komen maar de enorme bewaking wilde niet meewerken. Dus ook die party ging aan onze neus voorbij. Maar het was wel een bijzondere avond om die internationale gemeenschaps sfeer te proeven.
Dat waren zo’n beetje wel weer mijn verhalen.
Of de sundurbans doorgaan is de vraag na mijn blunder, durf het nog niet te vragen.
Ik ben in iedergeval dankbaar dat ik de mogelijkheid heb om wat het leven van de mensen te verbeteren daarbij moeder aarde respecterend. Beetje jammer dat ik het dan verkloot en de erosie bijna vergroot. Met als gevolg al die leuke golfplaten huisje weggespoeld met die aardige locale bevolking..
Gr. Dirkjan