9 million in Beijing but one bicycle in Ashgabat

Beste allen,
Alweer een berichtje van mij, Niet dat ik niks te doen heb, nee werk genoeg. Maar met de storm in Nederland is het toch wel fijn dat het hier ’echt’ voorjaar is; de krokussen in mijn tuin bloeien, de tulpen komen al boven en de zon schijnt. Overdag is het zo weer 28 graden en drukkend warm. Maar ik geniet er van zeker nu ik op de Talkuchka bazaar een schitterende prachtige geweldige paarse fiets heb gekocht. Ingegeven door de gestegen olie prijs van 400 manat naar 3000 manat (nu dus maar liefst officieel 50 cent usd per liter, en 15 usd cent met commercial rate).
Een ware Ferrari onder de fietsen geworden. Deze Ferrari is echter van Russische makelarij en incl gratis ongemakken. De ketting vliegt er af als ik te veel kracht zet op de pedalen. Dat gebeurt toch bij de toch al gevaarlijke kruisingen. Een ketting kast zit er niet op, even als een lamp dus er is werkelijk op gewicht bespaard. Helaas zijn ze er niet in geslaagd er een licht fietsje van te maken, eentje die soepeltjes en met een efficiënte kracht overbrenging voort te stuwen is. Dus ploeter ik elke ochtend en avond met de fiets door het Ashgabat stadsverkeer. Ik had me vergist in de gevaren. Niet de autos maar de voetgangers zijn een probleem. Deze kamikaze overstekers denken; ah geen auto ik steek over, en dan zijn ze beledigd als ik hoog in de remmen vlieg. Ik had ze het liefst terug naar de verkeersles gestuurd maar helaas dat koop je hier af. Ik weet niet of Het Boek hier melding van maakt. Eens na lezen in mijn Nederlandse vertaling.
De politie heeft tot nu toe geen bezwaren gemaakt tegen mijn verkeersdeelname. Ze moeten nog van de schrik bekomen.
Een groter gevaar heb ik mij officieel laten inlichten is de film van Wilders. Nu ben ik niet bang aan gelegd en wordt ik goed beschermd door de overheid al hier, ik moet mij toch niet al te opvallend gaan gedragen werd mij mede gedeeld. TOCH laat ik dat duidelijk maken , ik laat niet de fiets staan voor een nog uit te brengen film.

Dus na deze adrenaline fiets kik, bekom ik tegenwoordig heerlijk in de hangmat in de tuin. Ik ben ontzettend huiselijk aan het worden. Ik ben lavendel, zonnebloemen en tomaten aan het zaaien. Heb een potje narcissen op tafel staan en nu zelfs een waar geel tafelkleedje voor de Pasen. Ik weet niet of het huiselijk uit mezelf komt of door de barrières om op ontdekking te gaan… vanavond naar de ondergrondse bergsportclub om toekomstige avonturen te bespreken… verder nog plannen om de oude zijderoute plaats Merv te bezoeken… dus ….
En anders hou ik het op mijn recent bemachtigde Hollandse Potgrond (eerlijk waar dat wordt hier geïmporteerd uit NL (of eigenlijk vinden ze dat per ongeluk in de tomatenkassen, die de grond kregen als geschenk van een NL project en verkopen dat op aanvraag op de markt) Niet in Liters maar in KG en de grond was behoorlijk vochtig. Dus maar een beroep gedaan op Nl consulaat en nu dus mooie grond bemachtigd.
In het weekend actief geweest door het Healthpath te wandelen, betonnen weg die door de bergen krioelt met leuk uitzicht op Ashgabat. Mijn moeder noemt het helpad en dat is wellicht een aardige benaming voor dit betonnen trappen pad. Zonnetje scheen heerlijk dus een kleurtje aan het krijgen. Tja en daarna de hangmat.
Kortom ik hou het nog wel een jaartje vol hier en wellicht nog een half jaartje extra.
Met vrolijke groet,
Dirkjan