weer een nieuw verhaaltje

Als het een beetje vaak wordt, gewoon niet lezen hoor!
Ik kan namelijk elke dag wel een verhaaltje schrijven. Ik zal proberen het beknopt te houden.

Op kantoor ben ik omringd door jonge dames die allemaal heel behulpzaam zijn en zelfs bijna nog erger dan mijn moeder op me letten. Blijkbaar is ecologie hier een vrouwenwereld en de mensen zijn zo gastvrij en vriendelijk.
Een van de dames, Enesh, is met mij naar de bazaar Ruski geweest om een nieuw horloge te kopen nadat mijn trouwe casio was overleden in het zwembad van het Nissa hotel. Jullie weten allemaal hoe slecht ik in winkelen ben en dan in het bijzonder in het maken van de keuze, dus ik had echt met Enesh te doen.
Ik wilde natuurlijk als een echte Hollander de goedkoopste rolex op de markt. Ze stond erop dat ik een goede kwaliteitshorloge kocht maar daaruit kon ik niet kiezen, te macho, te potsierlijk blablabla, etc etc. Uiteindelijk voor 4 dollar een horloge weten te bemachtigen, special price gekregen dankzij de charmes van Enesh en beheersing russische taal . Volgens Enesh is het van slechte kwaliteit maar hij doet het al 2 dagen. Dus ik vind het prachtig. Helaas heet het geen rolex maar het had een rolex kunnen wezen. Daarna genoten van het eten in zo’n stalletje.. vond het wel lekker en niet ziek geworden dat is het belangrijkste.
Een van de andere dames, Jamal, de ergste moeder figuur onder alle dames, maar ontzettend behulpzaam, vriendelijk en lief, probeert van alles te organiseren voor me en zodoende ging ik met 7 dames en Dovlet naar de bioscoop, niet slecht vind ik zelf! 1 van de dames was ook nog eens de dochter van de Minister, heel schattig gekleed in het roze.
Korte zijsprong: de dames dragen hier of prachtige traditionele jurken met vanuit historie prachtige motieven, daar men als nomaden geen sieraden meekon nemen besteedde men die aandacht aan de prachtige tapijten en schitterende jurken. Of ze dragen westers uitziende kleding; rokken/jurken en strakke truitjes/blousen met diep decolleté! Voor de heren is er geen traditioneel gewaad, maar loopt iedereen in lange nette broek en blouse met korte of lange mouwen. T-shirts zie je eigenlijk niet in het straatbeeld. Had gisteren geel t-shirt aan en viel dus behoorlijk op als buitenlander en had dan ook meteen problemen met taxi chauffeur die 10 keer zoveel wilde hebben en 4 keer zoveel heeft gekregen. Trouwens de eerste keer want 99% van de mensen is super vriendelijke n willen juist alles van je weten (tenminste dat denk ik te begrijpen uit hun turkmens of russisch) en zelfs kreeg ik geld terug van een taxi chauffeur die vond dat ik hem te veel gaf!! Vergeleken met hier zij wij wel een beetje hufters (verhuftering van de samenleving noemen ze dat in de politiek)
Terug naar de bios. De Bioscoop was een prachtig marmeren paleis met een balzaal als entree, met in dat gebouw; 1 zaaltje als bioscoopzaal. We mochten zelf de film uitkiezen, uit een boel losse blaadjes, allemaal Russische titels. Gelukkig vonden de dames een echte Amerikaanse vrouwenfilm, waar ik altijd dol op ben , en hoefde ik alleen het engels te volgen en zij de ondertiteling. Het was gewoon een dvd via beamer op grootscherm. Maar zeker gezellig, mededankzij de jonge dame naast mij die de gehele film probeerde te converseren met mij. Daar zij alleen enkele woordjes engels kan (maar heel graag wil leren) ging dat via Dovlet. Dus zij vroeg aan Dovlet hoe zeg ik dit en dit in het engels. Dovlet vertelde haar dan het engels, (ik kon dat natuurlijk allang horen), vervolgens herhaalde zij als papaai dat en kon ik antwoorden, waarbij ze Dovlet vroeg wat ik nu eigenlijk zij. Erg komisch. Het meisje was 21 en had dus hier in Turkmenistan eigenlijk al een jaar getrouwd moeten zijn.
Daarna met zijn allen nog even langs de fonteinen en de monumenten van de ouders van Turkmenbashi gelopen.
Zaterdag met de diplomatenkar van het Nederlands consulaat buiten de stad geweest door de westelijke poort (mooie marmeren poort met gouden standbeeld Turkmenbashi). Vind ik al niet meer zo bijzonder. Dankzij het diplomaten nummerbord kunnen we die poort zonder problemen passeren, is namelijk tevens checkpoint! Geen idee of ik daar ook zelf langskom zonder consulaat. Heerlijk gegeten in een wit marmeren restaurant in de bergen; kebab en shashlik, Ik was daar met de minister al eerder geweest om te controleren op bosbranden.
Het diplomaten wereldje is wel bijzonder. We hebben de mooiste tuin namelijk van Turkmenistan, alle planten geïmporteerd per vliegtuig uit Nederland, de rozen, de bollen (doen het matig in dit klimaat) etc etc. we hebben een botanische tuin binnen de botanische tuin waar in het gelegen is. En zo zijn er veel bijzonderheden waar ik zeerverbaasd over ben. Wistje dat de fransen hun chansons aan het promoten zijn in Turkmenistan. Ze willen graag de franse cultuur overbrengen op deze mensen. Ik dacht dat die koloniale tijd al wel voorbij was. Van de duitsers krijgen ze duitse les voordat ze wat over agriculture leren en van de franse leren ze franse chansons. Of neem dan de nieuwe ambassade van Verenigde Arabische Emiraten. Dit prachtige gebouw in wording is 4 verdieping hoog maar er werken bij deze ambassade maar 2 mensen!!! Een wonderlijke wereld leven we in!