zon zee en strand

Lieve allemaal,

Tijd voor een verhaaltje! De irrigatie kanaaltjes zitten vol met kikkervisje, de abrikozen in mijn abrikozenboom zijn al bijna rijp, de druiven beginnen al vorm te krijgen en de zon schijnt. Voorjaar is het al niet meer te noemen want het kwik is gestegen tot boven de 40 graden. Als milieu freak de airco nog niet aan gedaan maar ik ga er deze week niet aan ontkomen. In de ochtend is het al 28 graden in mijn keuken.

Afgelopen dagen een korte onverwachtse vakantie ingelast naar Turkmenbashi, het vroegere krasnovodsk, alwaar flink gebouwd wordt aan een enorm toeristencomplex met de allure van palm eiland. Marmeren gebouwen, een nieuwe rivier. De schop is al in de grond.
Het was een heerlijke vakantie met de gebruikelijke Turkmen zonneschijn. We hadden een huis aan de kust, 3 min lopen van het strand. Wc was een gat in een plank in hoek van de dorre tuin en douche was een bakwater en een tuiltje. Gelukkig is me dit niet vreemd na alle jeugdkampen van vroeger en het mandi-en in Papua. Van de rapporten weet ik beter maar het zeewater was fris en schoon. Maar 1 dode zeehond gevonden, dat is nog best bijzonder als je hoort dat het aantal Kaspische zeehonden drastisch achteruit gaat.
Het blijft vreemd een landschap met geen (weinig) vegetatie. Geen plantje om een mooie duin vast te houden of te vormen maar ook geen boom voor een beetje schaduw. Wel mooie vergezichten de woestijn in. Ik heb genoten van het op het balkon kaart spelen, het uitzicht op zee en ’s avonds aan de ene kant een ondergaande zon en aan de andere kant het verlichtende gasvlam van de mega fakkel in Turkmenbashi. Terug weer 13 uur in de trein met Turkmeense tapijten in de gang.
En het reizen houdt maar niet op met mij, de week ervoor was ik 10 dagen oppad, eerst naar Baku voor een Conference van de Teheran Convention en vervolgens door op Victory day naar Moscow. Geweldige stad om eens te bekijken. En prachtig om tussen de horde mensen met een russich vlaggetje te vergeefs op het rode plein te wachten op het beroemde vuurwerk op Victoryday. Helaas had de nieuwe president dit evenement afgelast, wellicht vanwege zijn inauguratie enkele dagen eerder. Poetin was tevens goed op dreef en had de ministeries en instituten door elkaar gehusseld (geherstructureerd) wat de ontmoetingen met de hoge heren een bijzonder tintje gaf. Prachtig om die sovjet gebouwen te zien en mega advertenties met onze vriend Guus Hiddink.
Volgende week vlieg ik alweer naar Almaty om de nodige CO2 hoog in de atmosfeer te brengen. En zo blijf ik goed bezig met het verbeteren van deze wereld!
Een zonnige groet vanuit de woestijn,
Dirkjan