verzengende hitte

Daar zaten we dan uitgeput, dorstig en moe gestreden door de almaar brandende zon, in de slechts halve meter schaduw die de nog overeind staande wal van een eens zo’n prachtige fort uit de 13de eeuw na Christus gaf. Het kon ons niet meer bekoren en geen auto te bekennen om ons te redden..

Die ochtend waren we, Luus, Jennet en ik, vroeg opgestaan en met een forse BMW, meest veilige auto in onze optiek, bestuurd door een kamikaze taxichauffeur (niet zo veilig) op weg gegaan van Ashgabat naar Mary/Merv. Hier hoopten wij de uniek restanten (aldus archeologen) te bezichtigen van een stad Margush. Deze stad, langs de zijde route, was eens het centrum van de wereld. Over een enorm oppervlak staan velerlei aardewalletjes en een herbouwd mausoleum. Het enorme oppervlak had ik een beetje onderschat evenals de brandende verstikkende hete zon. Om lopende zoveel mogelijke van die unieke aardenwalletjes te zien in een verstrengelende hitte staat gelijk aan een zelfmoordpoging. We begonnen in het oudste 6de eeuw voor Christus, toen was de hitte al onverdraaglijk, vervolgens in de ommuurde 3de eeuwvoor christus gedeelte, alwaar een herbouwde mausoleum stond (heerlijke verkoeling). Met hernieuwde energie de zon weer in en via allerlei walletjes geploetered naar het 13de eeuwse fort. Pfff en daar konden we niks anders dan ons laatste beetje water drinken en proberen in de schaduw te staan. Onmogelijk! De kamelen lachten ons toe. Met onze laatste energie gewandeld naar de ingang van het archeologisch “park” en daar vonden we onze redding water! Niet om te drinken maar het koelen van hoofd en voeten was zalig makend. Een auto was nergens te bekennen. De enkele auto die langs kwam ging ook nog eens de andere kant op. N Na lang wachten konden we meerijden en konden we ons hotelletje opzoeken.
Gelukkig was Luus haar bezoek over het algemeen veel comfortabeler. Het was genieten van haar pizza’s en het bezichtigen van alle bezienswaardigheden rond en in Ashgabat. We hebben gezwommen in het ondergrondse meertje, illegaal in het drinkwater reservoir, in het meer bij het vliegtuig; alle moskeen aan gedaan, de marmeren gebouwen bekeken (waaronder nu mijn in het wit gestoken kantoor) en de vele markten aangedaan. Ik heb ontdekt dat soep van gevogelte niet zo gezond is, dat een temperatuur van 45 graden en voorhier vrij vochtig onverdraaglijk is om dingen te ondernemen.
Luus moet echter nog zeker terug komen want het vliegtripje naar Konye Urgench (nog meer “unieke”aardenwalletjes) in het noorden was minder succesvol als gevolg van verkeerd voedsel en moet dus zeker nog eens over gedaan worden.