visa problemen

Ik heb mijn vertrek uit Bangladesh dus uitmoeten stellen na twee dagen op het visa kantoor te hebben rondgehangen. Het leek allemaal goed te gaan. Er werd veel met geld eschoven onder de tafel maar helaas er was er 1. Die leek zo'n bureaucraat uit de film karakter met zo'n rare kin. nou ja in iedergeval, die wild eplots een brief van het ministerie hebben. Ik was 2 dagen behoorlijk nuchter en geduldig geweest maar dit was me bijna te veel. Ik op hoge poten naar die blaaskaak toe en vroeg wat nu eigenlijk wle niet het probleem was? hij keek me niet aan en liep meteen weg en zei dat er helemaal geen probleem was. Helaas kreeg ik niet mijn stempel.
Vandaag wilde ik vroeg naar het kantoor om dat opzijn minst een exit visa te krijgen maar dit is Bangladesh het is 11 uur en nog steeds ben ik nog niet daar. Bengalen zijn zo langzaam. Ik erger me dus kapot.
gistere ben ik weer terug gekomen van 1 dagje Tangail. Maandag had ik namelijk de bus met driver van de Universiteit en ben ik met de beide Research assistenten die kant op gereden, ik dacht dat wordt egzellig met drie jonge gasten in een bus zonder prof. maar ze waren behoorlijk saai. Maar het dorp is dta totaal niet. Ik was weer behoorlijk welkom en ook Michelle uit Australie werd met open arme ontvangen. Ze vonden haar chinese uiterlijk maar raar want buitenlanders hadden geen zwart haar volgens hun. zij dus wel. Ook haar neus werd aandachtig bestudeerd etc. Ja die chinezen lopen nu eenmaal vaak tegen de deur. Toen heb ik een deel van de locals uitegenodigt voor lunch in de enige chinees in Tangail. Dat was erg bijzonder. Niemand had ooit chinees gegeten, laat staan met mes en vork. Dus de meesten aten met hun handen op Hano en mijn kleine vriend Aladin na, die probeerden met lepen en vork. Ging ze moeilijk af. De meesten vonden het chinese eten wel lekker. Het koste me wel een maand salaris voor een driver hier in bangladesh. 15 euro 11 man uiteten.
's avonds in het questhouse met michelle naar motor cycle diaries op de laptop gekeken. De HBO (enige normale zender naast BBC) films hebben we allemaal al 1000 keer gezien. En de volgende dag kon ik met haar en de supervisor meerijden naar DHaka. Waar michelle uit haar dak ging om effe geen rijst te hoeven eten. Helaas was een vieze mcDonalds achtige tent waar we belanden maar geen rijst!!! Dus er na maar naar MOvenpick waar je heerlijke ijsjes kan eten. Kortom zijn we in het luxe leventje hier beland.
Waarschijnlijk kan ik vrijdag meerijden op excursie naar het noorden waar ik dan ga proberen de grens te passeren met india. Het zal me een tripje worden. Hopelijk doen die achterlijk bengalen nu eens niet moeilijk.
Ik probeer nu alleen een exit visa en om terug te keren prbeer ik wel in india te krijgen. Desnoods terug vliegen naar Dhaka en op het vliegveld kopen.
Het is om slapeloze nachten van te krijgen helaas ben ik zo moe dat ik af en toe om 4 uur in slaapval tot 7 uur (zoals gisteren en eergisteren). Komt ook door de hitte het is erg zweterig en benauwd!!
dit was waarschijnlijk een van de laatste erichtjes uit bangladesh.
gr. en tot wederziens
Dirkjan