vakantie op het water :-(

Zojuist weer vaste grond onder de voeten. Wat een verademing na de “ombak basar” (hoge golven)

Bij aankomst in Turkmenbashi waren we ondanks onze lage verwachtingen toch verrast hoe weinig er was voorbereid. Een chauffeur wachtte op ons maar voor de rest was er nog niks gedaan. Zelfs de expeditieboot was er nog niet.
Monter zijn we aan de slag gegaan. Ondanks de verzegeling, want de spullen waren nog niet ingeklaard, de dozen uitgepakt en de schitterende apparatuur (kadootje van de Europese Unie) bekeken. Verder de lakens uitgedeeld en heerlijk hotel aan de kust opgezocht midden in de te bouwen toerist resort awaza. Van aantrekkend toerisme was nog niks te merken. Hotel was leeg.
De 2de dag wachten we vol verwachting op de expeditie boot. De boot meerde vlakbij de net aangeschafte jacht van de p. Een groter contrast was niet mogelijk.
De boot was een vissersboot; roestig en oud. De journalisten die later die dag kwamen zeiden dat ze helaas deze boot niet konden laten zien aan de mensen in Ashgabat. Voorstel om op een andere boot te filmen werd door ons afgeslagen. Uiteindelijk wisten ze een plek te vinden met zicht op open zee en niet op die afgezonken scheepswrakken erom heen. Mijn interview was een beetje knullig maar oleg deed het goed.
Geslapen werd er in het voorronder. Ondanks de dappere poging van de vissers om het hokje met naakte vrouwen posters op te vrolijken, het was er toch onaangenaam. Ik zag enkele beestjes lopen dus besloot bovenste van de kooien te kiezen. Deze was helaas niet lang genoeg. Dus mijn kussen moest verticaal en dan nog paste ik er alleen opgevouwen in. Maar sliep op de deining desalniettemin prima. Yussup daarentegen raakte er misselijk van en besloot aan dek te slapen.
Op open zee begon ik toch ook wel misselijk te worden van de golven maar liggend op het ruim (vriezer voor de vis) met zicht op de horizon was het best uittehouden. Oleg begon al ziek aan de tocht. Diarree.
Het eten was goed te verorberen ondanks het overmatig gebruik van olie en je moest vooral niet nadenken over hygiëne. De kok deed zijn best. Het toilet laat ik maar even buiten beschouwing. We hoefden nog net niet met de blote billen boven zee te hangen. Een wasbak en douche was er niet. Een straaltje water van het koelen van de motor was het alternatief voor het handen wassen. Ik was dan ook bevreesd ziek te worden. Zeeziek, al dan niet van de hygiene.
Tocht daarentegen was wel erg mooi. Schitterende olieplatforms, een mooi eiland en veel water, heel veel blauw water.
Het monsters nemen zelf verliep niet helemaal volgens wens. De dure profilers kregen we niet aan de praat. De 2 aggregaten ook niet. De vriezer deed het niet zonder elektriciteit. De monsters werden dus in het visruim opgeslagen (helaas enkele flessen daardoor te diep gevroren en geknald. De “corer” was van dusdanige kwaliteit dat we er geen goede monsters uitkregen. Desondanks met “de grab” vele goede bodemmonsters genomen. En veel water monsters. Gisteren zou er plots storm komen(het is nu nog steeds windstil) desondanks moesten we dus terug naar de haven. Een dag en nacht op halve kracht want motor ging kapot. Inzicht van de haven viel motor helemaal uit maar tegen de ochtend ronkte die weer heerlijk. Aanmeren betekende wel dat we moeilijk weer konden uitvaren want dan moesten we opnieuw de vergunning gaan aanvragen (in ashgabat). Kapitein wilde dan ook voor de haven aanmeren en dan wachten of er echt storm komt. Om dan met kleine sloep naar de kant te gaan kon ook niet wnat betekende dat we illegaal waren. Dat leek ons een beetje van de zotte, dus met de havenautoriteit overlegd en was het geen probleem.
Nu in hotel om eindelijk te douchen en te schrobben, is de stroom uitgevallen en is er geen water. Pech zeg.
Nu dus aan het wachten op het ruime sop te kunnen kiezen. Dan turkisch bad en sauna, duik in zoute zwembad water. Het avontuur is nog niet ovcer dus wellicht morgen middag weer echt het water op, om de laatste monsters te nemen langs de noordkust.
En dan wacht alweer Iran.
Dirkjan