koud

Het is hier nu erg koud. 30 graden. ERg bewolkt en veel buien met hele harde wind en onweer. Zelfs super grote hagelstenen. De electriciteit valt dan altijd uit hier. Kortom het is echt monsoon tijd aan het worden.
Ik maak nog steeds van alles mee. De laatste dagen waren weer heel bijzonder. Door de buien zijn er 2 veerboten gezonken waarvan 1 voor de vierde keer (wordt elke keer weer opgetakeld en gaat weer varen). Zaterdag was er een heftige hartal want er was weer een politiek persoon vermoord. Wel handig want do en vrij is weekend, zaterdag hartal en zondag feestdag. Dus 4 dagen vrij. Ik had dus een maffia party, een bengaalsfeest en ben wezen shoppen met mijn engelse bengaalse vriendin shama in een super gave grote wereldwinkel achtig iets. erg leuk voor haar, ze kocht de hele winkel leeg.
Vrijdag (na de party, minder goede keuze) weer eens naar Sonargaon geweest waarbij we dit keer nog meer oude gebouwen hebben verkent en gerelaxt op het dak van een ervan.
Shama had echter niet zo'n goede kledingkeuze al zag ze er super uit. Ze droeg een spijker jas. natuurlijk veel te heet maar ja vrouwen denken nu eenmaal niet zo na over de praktische kant. Kortom dan doe je toch je spijker jas uit, denken wij westerlingen. Nou als je daar een zonder mouwen ding onderdraagt wordt je hier behoorlijk aangestaart. En komen ze nou toevallig om je heen staan staren. in grote getalen.
In Tangail was ik van maandag t/m donderdag, waar we (zinloos) hard moesten werken maar door de bengaalse cultuur en de warmte niet echt lukte. Ik bedoel met de cultuur het volgende. je spreekt af met je assistent je optepikken om 9 uur. Hij komt als je gelukt hebt om 9.30, wil dan profiteren van een goede wc in het questhouse, duurt behoorlijk lang, vervolgens wil die de krant lezen wnat die hebben ze thuis niet. Dan gaan we per riksja naar het dorp waar we tegen 11 uur eindelijk zijn. Dan kom je langs de kapper waar je effe moet gaan zitten om te kletsen want er is altijd wel een bekende daar. Dan krijg je thee aangeboden etc. Kun je eindelijk naar de site dan moet je eerst nog in ons micro office in Abbu siddik huis zitten, water drinken en 'take a rest' wordt dna gezegd. Terwijl we nog niks gedaan hebben. Dan eindelijk krijg je iedereen gemobiliseerd. En wil ik alle spullen naar de site sjouwen. Dat mag dan niet, alles uit mijn handen genomen. Paraplu houden ze boven mijn hoofd en mr. Douma de koloniaal loopt naar de rivier. maar na een half uur is het alweer 1 uur en dan is het etens tijd en veel te warm om te werken. Dus alle spullen weer op de arm (alles wordt weer van me afgepakt, koloniaaltje mag niks dragen) via ons micro office waar je eerst weer moet zitten, (als de fan het niet doet, neemt iemand een waaier en koelt mij) vervolgens weer de stop bij de kapper, en dan eindelijk in ons lunch restaurant, die bestaat uit een paar golfplaten en houten bankjes. Daar eet ik gade geslagen door een hele kolonie zwarten mijn rijst met twee theelepels. Veel te scherp dus heb op zijn minst 1 liter water nodig. Dan wil iedereen weten waar ik vandaan kom hoe ik heet en of ik getrouwd ben. (de member heeft me al gezegd dat hij wel wat kon regelen betreffende dat getrouwd zijn) Dezelfde vragen elke dag.
Dan om 3 uur hebben we nog net tijd om 1 meting uittevoeren en dan gaan we alweer terug. Waar ik dol gelukkig ben met de aanwezigheid van Michelle uit australie, die nu eens niet de drie vragen stelt en waar we als buitenlanders ondermekaar een fatsoenlijk gesprek kunnen voeren. Wij twee zijn de enige buitenlanders in tangail. Je snapt wel wat de bengalen denken. Zker als we ook nog gezamelijk uit 1 kamer komen, ze leende een cd van mij, en samen op het dak naar de sterren hebben gekeken. In nederland kun je dat allemaal permiteren maar hier kan een vrouw niet eens westerse kleding dragen in het questhouse.
Nog een mooi verhaal en dan stop ik!
Er was aan de andere kant van het dorp een 'mella' in Banga, of in engels een 'fair'. Het was een jaarlijks marktje waar dan iedereen van het dorp heen gaat en
waar ze dingen verkopen die normaal niet verkrijg baar zijn in eht dorp. Kortom Ik met de kapper, Ananda, Hano en mijn kleine vriend Aladin naar de mela. Er waren 10 kleedjes waar ze dingen op verkochten zoals verschillende soorten snacks. Er was 1 kleedje met 1 speelgoed pistool (die ik kocht voor de maffiaparty) en er was een tent met een kort toneelstukje en een hindu act. Ik som dat nu effe snel op maar in werklijkheid kon ik er niks van zien. Wat was het geval: Een rare lange blanke komt op die markt. I.p.v. dat iedereen naar de kleedjes gaat of naar het schouwspel kijkt, draait iedereen zich om en schaart zich om mij heen. Ik werd de hoofdattractie. Ik kon geen fatsoenlijk foto nemen van het hindu schouwspel wnat iedereen stond om mij heen en om Ananda om te de rvagen over mij te stellen. De tent werd helemaal een ramp want die braken ze bijna af door overal het doek op te tillen om mij te kunnen zien.
Woensdag heb ik een belangrijke presentatie dus ... spannend.
Er is voor mijn india avontuur al een probleem met het visa. Er kwam zelfs inspectie langs in het questhouse. Ik kan het land wel uit maar voor de 20ste juni geven ze me nog geen toestemming om terug te kunnen. Maar ik kan altijd nog een visa op het vliegveld kopen voor 50 dollar. Misschien is dat het begin van het avontuur.
Gr. Dirkjan